Εκκολπωμάτωση
Η ύπαρξη εκκολπωμάτων στο παχύ έντερο είναι συχνή απο την μέση ηλικία και πάνω, αλλά τελευταία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες, ακόμα και σε ασθενείς στην ηλικία των 30 ετών. Εμφανίζεται συχνότερα (αν και δέν είναι απόλυτο αυτό) σε ασθενείς με σχετική δυσκοιλιότητα, ή σε ασθενείς που για πολλά χρόνια αποφεύγουν την κατανάλωση φυτικών ινών στην διατροφή τους (πράσινα λαχανικά), αλλά αντίθετα καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε λίπη, πρωτείνες και θερμίδες. Ο συνδυασμός των παραγόντων αυτών, έχει σαν αποτέλεσμα την αποβολή κοπράνων που έχουν μικρό όγκο και σκληρή σύσταση. Αυτό δημιουργεί μεγάλες πιέσεις μέσα στο παχύ έντερο καθώς προσπαθεί να εξωθήσει το περιεχόμενό του προς τα έξω και έτσι δημιουργούνται τα “εξογκώματα” στο τοίχωμα του παχέος εντέρου, δηλαδή τα εκκολπώματα.
Η φλεγμονή των εκκολπωμάτων ονομάζεται εκκολπωματίτιδα και μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ σοβαρή κατάσταση. Στην απλούστερη μορφή αντιμετωπίζεται με εισαγωγή στο νοσοκομείο και ενδοφλέβια αντιβίωση για 5-7 ημέρες. Στην βαρύτερη μορφή μπορεί να προξενήσει διάτρηση του εντέρου με διάχυση κοπράνων και πύου μέσα στην κοιλιά, δηλαδή κοπρανώδη περιτονίτιδα με επακόλουθη σηψαιμία. Προκειμένου να σωθεί η ζωή του ασθενή, πρέπει να γίνει επειγόντως εγχείρηση, κατά την οποία καθαρίζεται η κοιλιά, αφαιρείται το μέρος του εντέρου με την εκκολπωματίτιδα και συνήθως χρειάζεται να γίνει προσωρινή κολοστομία (η λεγόμενη “παρά φύσιν έδρα”), η οποία καταργείται συνήθως τρεις μήνες αργότερα με δεύτερη εγχείρηση.
Ενώ αυτά συμβαίνουν σε επείγουσες εγχειρήσεις που γίνονται σε καταστάσεις περιτονίτιδας, η οριστική απαλλαγή από το πρόβλημα αυτό είναι πολύ εύκολη και ασφαλής, όταν γίνεται σε ήρεμες συνθήκες. Συγκεκριμένα, όταν πληρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις, το τμήμα του παχέος εντέρου που έχει τα εκκολπώματα αφαιρείται λαπαροσκοπικά και πλέον δεν υπάρχει καμία πιθανότητα εμφάνισης άλλου επεισοδίου εκκολπωματίτιδας και όλων των επιπλοκών που μπορεί να το συνοδεύουν.
